به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایرنا، صدیقه وسمقی سه شنبه در همایش ‘صلح، وفاق اجتماعی و همبستگی ملی در ایران’ اظهار کرد: یکی از نزاع ها در طول تاریخ بشریت جنگ برای احقاق حقوق انسانی بوده است و جنگ علیه تبعیض یکی از اساسی ترین اشکال آن به شمار می‌رود.
وی افزود: جنگ نیز به صورت مستمر در سراسر تاریخ وجود داشته است و امروزه یکی از اصلی ترین چالش های جامعه ایران شناخته می شود.
این تحلیل گر مسائل سیاسی ادامه داد: ریشه این تبعیض در فقه اسلامی نهفته است، چراکه یکی از مشخصه های بارز فقه اسلامی تبعیض نسبت به حقوق انسانی (زنان، غیرمسلمانان، اقلیت ها و…) است.
وسمقی عنوان کرد: براساس رویکردهای فقه اسلامی گروهی نسبت به گروه دیگر برتر بوده و همین مسأله سبب حقوق نابرابر می‌ شود. این در حالی است که وقتی افراد در یک گستره جغرافیایی کنار همدیگر زندگی کرده و تشکیل دولت و حکوت می‌دهند، باید از منافع مشترک برخوردار باشند.
وی گفت: مهمترین وظیفه دولت و حکومت تقسیم عادلانه منابع است. برابری دسترسی به ثروت های عمومی، امنیت، آزادی و… که این مسأله در فقه اسلامی امکان پذیر نیست.
به عقیده این جامعه شناس فلسفه وجودی دولت و حکومت رفع تبعیض و نابرابری ها است اما به جهت آن که این نابرابری براساس رویکردهای فقه اسلامی توجیه شده، مخالفت با آن مخالفت با اسلام تلقی می‌شود.
وسمقی اظهار کرد: فقه اسلامی مترادف با دین اسلام درنظرگرفته می‌شود و این مسأله مورد نقد و مناقشه جدی است. چراکه اگر ادیان بر رنج های بشری مهر تایید زنند، فایده بعثت انبیاء چه بوده است؟
وی افزود: این برداشت نادرست از دین وجود داشته و تبعیض را مورد توجیه دینی قرار می دهد. نمونه های بارز این مسأله در جامعه ایران وجود دارد که پیامدهای سیاسی، اقتصادی و بین المللی آن نیز مشاهده می شود. به عنوان مثال این تبعیض گسترده در طول چهل سال علیه زنان در حقوق ساده و ابتدایی آن ها نظیر انتخاب پوشش وجود دارد.
وسمقی ادامه داد: نحوه تعامل و برخورد حاکمیت با گروه‌های متعدد عقیدتی نظیر محرومیت بهائیان از تحصیل و اشتغال، تضییع حقوق اقلیت ها و درویشان به سبب سبک خاص زندگی نیز از دیگر مصداق های این مساله به شمار می رود.
به گفته این استاد دانشگاه در این میان مسالمت آمیزترین مبارزه در طول تاریخ برای احقاق حقوق توسط زنان صورت گرفته است.
این تحلیل گر اجتماعی تصریح کرد: همه این مسائل در حقیقت جهل است اما با تعصب به دین توجیه و تحمیل می شود و این امر با فلسفه وجودی دولت و حاکمیت در تعارض است. تا زمانی که این تعارض و تبعیض برطرف نشود، همبستگی پدید نمی آید.
وی خاطرنشان کرد: امید به آن که در کوتاه مدت حوزه های دینی و فقهان دین در جامعه به رفع نابرابری بپردازند و تبعیض را نوعی بی عدالتی تلقی کنند، اندک است.
وسمقی اظهار داشت: حاکمیت سیاسی ایران با توجه به تجربه ۴۰ ساله خود برای حفظ منافع و وفاق ملی و همچنین تمامیت ارضی نیازمند تغییرات ساختاری در حوزه های متعدد است.
وی با بیان این مساله که امروزه جامعه با بحران های جدی روبرو است، تاکید کرد: در حال حاضر مردم نه تنها به تغییر شرایط که به تغییر رژیم فکر می کنند؛ چراکه حاکمیت راه را برای اصلاحات بنیادین باز نمی کند.
این تحلیلگر سیاسی ادامه داد: در طول این سال ها نهادهای مدنی و شخصیت ها همواره سرکوب شده اند و درنتیجه این روند نگاه جامعه جهت تغییر شرایط به خارج از کشور معطوف شده و این امر زمینه ساز سلطه بیگانگان است.
وی افزود: دلسوزان و نخبگان جامعه نیز همواره تاکید کرده اند که تغییر و اصلاح بهترین راه برای دستیابی به اهداف ملی است.