تبریک انجمن علمی مطالعات صلح ایران به دکتر هادی خانیکی به مناسبت دریافت جایزه ترویج علم

نوزدهمین جایزه ملی ترویج علم در حوزه علم ارتباطات به دکتر هادی خانیکی، رئیس کرسی ارتباطات علم و فناوری یونسکو و مدیرگروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی اهدا شد.

به گزارش خبرنگار عطنا، نوزدهمین دوره جایزه ترویج علم و نکوداشت دکتر یوسف ثبوتی (به‌پاس یک‌عمر تلاش درراه ترویج علم و آگاهی) ۲۴ آبان‌ماه و در آخرین روز از هفته ترویج علم در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

در بخشی از این مراسم نوزدهمین جایزه ملی ترویج علم در حوزه علم ارتباطات به دکتر هادی خانیکی، رئیس کرسی ارتباطات علم و فناوری یونسکو و مدیرگروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی به‌پاس فعالیت و تلاش بی‌وقفه، مسئولانه، هدفمند و همه‌‌جانبه در حوزه‌های دانشگاهی و عمومی در راستای «توسعه و ترویج علم ارتباطات» و همچنین تعهد به تداوم کار ترویجی، علمی و پژوهشی در تولید ایده‌ها، مفاهیم و اطلاعات علمی و انجام پژوهش‌های تجربی و نظری اهدا شد.

حسن نمکدوست‌تهرانی، استاد علوم ارتباطات و روزنامه‌نگاری که عضو هیئت‌داوران نوزدهمین دوره جایزه ترویج علم بود ضمن اشاره به ۳۰ سال فعالیت و تلاش بی‌وقفه، مسئولانه، هدفمند و همه‌جانبه در حوزه‌های دانشگاهی و عمومی در راستای ترویج و توسعه علم ارتباطات توسط هادی خانیکی، گفت: همچنین تعهد به تداوم کار ترویجی، علمی و پژوهشی موجب شد که جایزه ترویجی علم سال ۱۳۹۷ در حوزه علم ارتباطات به دکتر خانیکی تعلق بگیرد.

خانیکی: دکتر ثبوتی بین علم و جامعه پیوند برقرار کرد

هادی خانیکی، مدیر گروه علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی بعد از دریافت جایزه نوزدهمین دوره جایزه ترویج علم ضمن تشکر از حسن اعتماد و لطف هیئت‌داوران، هیئت‌مدیره و همچنین انجمن ترویج علم ایران، گفت: بنده امروز افتخار دریافت جایزه‌ای را دارم که به نام استاد گران‌قدر، دکتر یوسف ثبوتی، نام‌گذاری شده است.

افتخار دیگر بنده این است که این جایزه را از یک‌نهاد علمی و مدنی دریافت می‌کنم، به این معنا که در یک رابطه متقابل، پیش‌ازاین، نه بنده نامزد دریافت جایزه‌ای رسمی بودم و نه آنها به دنبال تقدیر از امثال بنده در حوزه عمومی و دانشگاه بوده‌اند.

وی خاطرنشان کرد: هنگامی‌که در سال ۱۳۴۸ وارد دانشگاه شیراز شدم، دکتر ثبوتی از استادان به‌نامی بودند که علاوه بر تشخص علمی به‌نوعی مناعت و شجاعت نیز از ویژگی‌های بارز ایشان بود، به‌طوری‌که ایشان در کنار دغدغه‌های علمی، دغدغه سیاسی و اجتماعی نیز داشتند.

خانیکی افزود: دکتر ثبوتی بین علم و جامعه پیوند برقرار کرد و بنده هم اگر کمترین شایستگی‌ای داشته باشم، ادامه‌دهنده راه و روش ایشان خواهم بود؛ همچنین افتخار دیگر بنده این است که این جایزه را از یک‌نهاد علمی و مدنی دریافت می‌کنم، به این معنا که در یک رابطه متقابل، پیش‌ازاین، نه بنده نامزد دریافت جایزه‌ای رسمی بودم و نه آنها به دنبال تقدیر از امثال بنده در حوزه عمومی و دانشگاه بوده‌اند.

رئیس انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات در ادامه گفت: بنده همواره وظیفه خود می‌دانستم تا آنچه را که در حوزه تجربی و علمی آموخته‌ام در اختیار دانشجویان و هموطنان خود قرار دهم و در این راستا نیز کوتاهی نکنم؛ ای‌کاش اعتباربخشی به کار علمی، مدنی و اجتماعی در کشور ما همواره با همین‌گونه ارزش‌گذاری‌ها توسط نهادهای مدنی، علمی و حرفه‌ای، توسعه بیشتری پیدا بکند.

مدیرگروه علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی درباره همین موضوع، اظهار کرد: چرا‌که این قبیل جایزه‌ها درواقع نوعی پاسخ دادن به نیاز درونی هر فرد است تا ببیند آنچه انجام داده است، مؤثر واقع‌شده یا خیر؛ جا دارد اینجا از دو تن از افراد جامعه علمی و فرهنگی یادی کنم که جای آنها در این میان خالی است، خانم توران میرهادی که علاوه بر نقش به‌سزایی که در انجمن ترویج علم داشتند، دانشجویان، پژوهش‌گران و معلمان برجسته‌ بسیاری را نیز تربیت کردند.

«قانعی‌راد» علم را به عرصه جامعه وارد کرد

وی با اشاره به اینکه ما تنها با یاد این افراد می‌توانیم به تداوم این‌گونه نشست‌ها بپردازیم، گفت: همچنین محمدامین قانعی‌راد که توانست بین علم و جامعه پیوند برقرار کند و علم را به عرصه جامعه وارد کند و برعکس؛ به اعتقاد بنده شاهکار ایشان بیش از آثار، زندگی او بود، چراکه حیات علمی خود را در اوج بیماری و ناتوانی جسمی فروزان‌تر کرد و با این کار بعد از فوت نیز به حیات خود ادامه داد؛ بر این اساس شایستگی بنده در دریافت این جایزه تنها رسیدن به این سن است.

خانیکی در پایان به بیان نکته‌ای طنزآمیز پرداخت و گفت: «برخی از بزرگان نیز همچون دکتر محمدابراهیم باستانی‌پاریزی از دریافت تقدیر و تشکر گریز داشتند و فرار می‌کردند چراکه این‌طور می‌گویند که هر وقت احساس می‌کنند، چهره‌ای ماندگار شده‌اند و از آنها تقدیر و تشکر به عمل می‌آید، گویا در آستانه مرگ قرار گرفته‌اند، ازاین‌رو بنده نیز ترجیح می‌دهم در آستانه مردن نباشم!».