خاطره دوم از کتاب «خاطرات خوب»/یادی از یگانگی‌ها
بازدیدها: 39
یادداشتی از شمس الحق آریانفر، مسئول بنیاد شهید احمدشاه مسعود
زیستمندان امروزین افغانستان و ایران که هزاران سال ملتی یگانه در جغرافیایی واحد بودند، خاطرات بزرگ و ارجمند فرهنگی و زیستی را بر رواق تاریخ خاور زمین ثبت کرده‌اند.
از روزگار اسکندر تا یورش‌های انگلیس و روس و امریکا، تلخ و شیرین‌های زیادی را با هم تجربه کرده‌ایم.
دردناک‌ترین خاطره در حافظه تاریخی ما، دسایس و ترفندهای استعمار است برای استحمار و ایجاد تفرقه و نفاق در میان ملت‌های ما به نام‌های ایرانی و افغانی و تاجیکی و با جعل تئوری سه زبان فارسی، دری و تاجیکی و با عناوین قوم و مذهب، میان ما خط‌کشی کردند.
لطف آفریدگار است که هیچ یک از این ترفندها کارگر نیفتاد و ما همچنان دوستدار هم برادر هم و خیرخواه هم در کنار هم باصفا و برادری مانده‌ایم.
ای‌بسا توطئه‌ها که در همین روزگار ما به راه افتاد و نقش‌برآب شد و برعکس محبت‌ها بیشتر شد.
پنجاه سال است زیستمندان افغانستان، به دلیل فقر اقتصادی و از بد حادثه به ایران می‌آیند. گاه با اسناد و زمانی با شدت حادثه، بدون اسناد. این دولت و ملت بزرگ ایران است که با قلب بزرگ و روحیه عالی اسلامی و انسانی، این مهاجرت‌های بزرگ و الم بار را تحمل کرده است و می‌نماید … در رویدادهای سال ۱۴۰۰، باز هم اگر روزنه‌ای به‌جانب ایران باز نمی‌شد، فاجعه غیر قابل‌باوری را در افغانستان شاهد می‌بودیم.
خاطره فراموش ناشدنی ما از ایران و ملت خردمند آن:
_ در نتیجه مهاجرت‌های کاری به ایران، زندگی هزاران خانواده افغانستانی متحول شد و بهبود یافت.
_ افغانستانی‌ها مهارت‌ها و توانایی‌های کاری را به میهن انتقال دادند.
_ شیوه زندگی حتی در روستاهای افغانستان تغییر یافت. داشتن کالاها و وسایل خانه ایرانی، مظهر مدنیت مردم ما در روستاها شد.
_ جوانان ما دانش برتر را از ایران بردند، قسمی که تحصیل یافتگان ایران در شمار نخبگان دانش افغانستان، جا یافتند.
_ در ۱۳۷۵ زمانی که تروریست‌ها بر افغانستان غلبه یافتند، جمهوری اسلامی ایران در کنار مردم افغانستان ایستاد و بیشترین همکاری‌ها را نمود.
_ در روزگار جاری، دولت و ملت ایران بیشترین توجه را به مهاجران افغانستان دارند. ناگوارترین توطئه‌ها را عالمانه مدیریت کردند. اجازه ندادند دسیسه‌های استکبار، در ایجاد نفاق میان ملت‌های ما مؤثر واقع شود و این بزرگ‌ترین رویداد و خاطره ماندگار است.
_ بعد از پیروزی جهاد افغانستان در سال ۱۳۷۰ و ایجاد دولت اسلامی، بنده به حیث رئیس رادیو تلویزیون و افغان فلم افغانستان در رأس هیئتی به ایران آمدم. در دیدار با رئیس صداوسیمای وقت، گفتم: ما از سال‌ها در آرزوی روزی بودیم که بدون مانع به ایران سفر بتوانیم و با یگانگی‌های خویش یگانه شویم. گفتم آرزوی ما این بود که ایران تاریخی، ایران اسلامی و ایران فرهنگی را زیارت کنیم و برای اعتلای همگانی در منطقه کوشش کنیم. در آن سفر ما را به شهرهای شیراز، اصفهان، نیشابور و مشهد بردند. برآورده شدن چیزی که سال‌ها در مخیله داری، عالی‌ترین خاطره است که فراموش نمی‌شود .
تا باد چنین بادا
به آرزوی برادری‌ها و یگانگی‌های باز هم بیشتر.
