به گزارش روز چهارشنبه خبرنگار گروه دانشگاه ایرنا، هادی خانیکی در دومین همایش صلح، وفاق اجتماعی و همبستگی ملی با اشاره به ویژگی های روزنامه نگاری صلح اظهار داشت: فضای رسانه ای کشور بیشتر مبتنی بر روزنامه نگاری ستیز است. چه در عرصه سیاست و چه اجتماع، ارزش خبری از آنِ ستیز و رویدادهای ناخوشایند است.
وی معتقد است: منظور از روزنامه نگاری صلح، رویکردی خوش خیالانه نیست بلکه کشمکش و تعارض را می بیند اما منافع و نیاز طرف های درگیر را در نظرمی گیرد، طرف های درگیر را مشخص و منازعه را عرصه طناب کشی نمی داند.
خانیکی ادامه داد: روزنامه نگاری صلح، برای منابع رسمی ارزش قائل است و تنها به فرصت های رسمی اکتفا نمی کند بلکه به راه حل های صلح آمیز اهمیت و آن ها را پوشش می دهد.
وی با هشدار نسبت به کاهش همبستگی اجتماعی در ایران و لزوم جدی انگاشتن زوال و وفاق اجتماعی عنوان کرد: روزنامه نگاری صلح اگر بخواهد هم نمی تواند خشونت را نادیده بگیرد اما نگاه متفاوتی به خشونت دارد. زیرا یک روزنامه نگار صلح به تجزیه و تحلیل و زوایای پنهان خشونت در جامعه می پردازد. یعنی زمینه های شکل گیری خشونت و کشمکش را دنبال می کند و می تواند جامعه را از پرداختن به خشونت بر حذر دارد.
این استاد ارتباطات در باره مبنا و ارزش های خبری روزنامه نگاری صلح در شرایط پیچیده عنوان کرد: گمان می کنیم همه چیز با رسانه حل شدنی است در حالی که رسانه ها بخشی از همان وضعیت جامعه هستند.
مدیر گروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی به برخی خشونت های پنهان اشاره کرد و گفت: در جامعه خشونت های پنهانی مانند استثمار، رانت خواری، پدرسالاری، بی عدالتی اقتصادی، خشونت های فرهنگی، سخنرانی های نفرت برانگیز، عقده گشایی و خودبزرگ بینی های تمدنی وجود دارد که نشان دهنده فرار از گفت وگو و ارزشمند بودن جنگ است.
به بیان وی، روزنامه نگاری صلح به صلح مثبت گرایش دارد و جریان آزاد اطلاعات، توزیع درست منابع، دولت کارآمد، محیط کسب و کار مناسب، کاهش فساد را که جزو بایسته های صلح مثبت هستند، دنبال می کند.
استاد ارتباطات علامه معتقد است: روزنامه نگاری ستیز یا روزنامه نگاری جنگ رویکردی خطی داشته و هر چیزی را حق می داند اما در برابر روزنامه نگاری صلح تعارض را به رسمیت شناخته و به آن نقد دارد اما به سمت خشونت تمایل ندارد و آن را ساده سازی نمی کند. روزنامه نگاری صلح رویکردی غیرخطی داشته و تمامی عناصر را مورد توجه قرار می دهد.
خانیکی با بیان اینکه روزنامه نگاری صلح مبانی تئوریک دارد، عنوان کرد: صاحبنظران این حوزه معتقدند در روزنامه نگاری صلح چهار بایسته حقیقت گرایی، راه حل گرایی، فرآیندمداری و مردم گرایی وجود دارد که روزنامه نگاری صلح را در برابر روزنامه نگاری جنگ و خشونت قرار می دهد.
عضو هیات علمی دانشگاه علامه معتقد است: روزنامه نگاری صلح در ایران با موانع جدی روبه رو است. از آنجایی که رسانه میدان منازعه تلقی می شود حتی در ایران نشریات روشنفکری نیز به منازعه گرایش دارند و روزنامه نگاری را محل دعوا تلقی می کنند. برای تقویت نقش رسانه ها، باید تقویت صلح را دنبال و به روزنامه نگاری صلح توجه کرد.
وی تاکید کرد: در جامعه پرتنشی مانند ایران باید اصول روزنامه نگاری صلح را رعایت کرد چراکه با عدم غفلت از تنش ها می توان به سمت گفت وگو حرکت کرد تا خشونت بازتولید نشود؛ این همان اصل محوری روزنامه نگاری صلح است.

منبع ایرنا