به گزارش خبر فوری، سخنرانی دکتر مجتبی مقصودی رییس هیئت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران در مراسم افتتاحیه همایش “صلح، وفاق اجتماعی و همبستگی ملی” به شرح زیر است:

به نام خداوند صلح و دوستی

خوشامد برای حضور در دومین همایش سالانه انجمن علمی مطالعات صلح ایران

شروع سخن با نام و یاد زنده یاد مرحوم دکتر محمد امین قانعی راد معلم صلح و مدارا، عضو هیئت موسس و عضو اولین دوره هیئت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران و دبیر علمی اولین همایش انجمن در سال گذشته

واقعیت موجود ایران و منطقه در اسفند ۱۳۹۷ و در آستانه ورود به دهه ی پنجم انقلاب

– روند رو به تزاید خشونت ها در سطح ملی و منطقه ای:گسترش خشونت ها در سطح ملی، از سطوح فردی تا خانوادگی، وضعیت ناامن منطقه و جهان، چشم انداز تنش ها در روابط ایران با ایالات متحده همه و همه حکایت از وضعیت ناامن دارد.

– انکار ناپذیری خشونت در انواع و اقسام آن از جمله؛ خُشونَت رفتاری اعم از(فیزیکی، نوشتاری، تصویری، نمادین و کلامی)، خُشونَت فرهنگی(ایدئولوژیک و سبک زندگی) و خُشونَت ساختاری(درقالب های قانونی و بصورت نهادینه)

 ارزیابی وضعیت سیاست ورزی در حوزه صلح در ۴ دهه از حیات جمهوری اسلامی ایران

جدای از روایت های متفاوت، انقلاب اسلامی با قرائت انقلابی گری و شورشی گری نسبت به نظم موجود داخلی و نظام بین الملل در بهمن ۱۳۵۷ پا به عرصه حیات نهاد و چه بپسندیم یا نپسندیم، در طول چهل سال گذشته با نشیب و فرازهایی این قرائت پیگیری و تبدیل به ابرگفتمان ملی شد و زندگی سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی آحاد مردم و گروه های اجتماعی را تحت تاثیر خود قرار داد.

مسئله اصلی ایران امروز در مثلث “صلح اندیشی و مصالحه!!” ، “وفاق اجتماعی” و “همبستگی ملی”

به دنبال بررسی و پاسخگویی به این پرسش هستیم که تاب آوری خوانش انقلابی گری و شورشی گری در عرصه سیاست ورزی، اجماع سازی و پیگیری هژمونیک این گفتمان تا کجاست و بدیل های آن چه هست؟

شواهد، نشانگرها و گزاره های متعددی نشان می دهد:

علیرغم ظرفیت های ایجاد اجماع سیاسی، اجتماعی و تقویت همبستگی ملی از طریق تولید، بازتولید و ترویج قرائت و هویت شورشی گری و انقلابی گری و غیریت سازی؛ این گفتمان دیگر ظرفیت بسیج گری چون گذشته را نداشته و استمرار این روند، فرایند کند توسعه را بیش از پیش مختل و اصطلاک نظام و سرمایه اجتماعی و ملی را موجب خواهد شد و وفاق اجتماعی و همبستگی ملی را دچار اختلال خواهد کرد.

رسالت و مسئولیت ما( مای حرفه ای و انجمنی )

– تولید و گسترش ادبیات صلح و تلاش برای تبدیل زمزمه ها و نجواهای پراکنده ی صلح خواهانه به گفتمان صلح و مدارا، برای تبدیل آمال و آرزوهای آرامش جویانه به جریان عظیم مصالحه جویی، آشتی و دوستی نیازمند هم افزایی در سطح ملی و در بین نخبگان، نهادهای مدنی و توده های مردم است.

– انجمن علمی مطالعات صلح ایران به مثابه یک نهاد علمی، مستقل، غیردولتی، غیر انتفاعی و مدنی؛ تلاش می کند با توجه به مسئولیت، رسالت و ماموریت خود بخشی از این جریان و روند باشد که هم از طریق هم افزایی علمی- پژوهشی و مدنی در حوزه صلح، تولید ادبیات انضمامی، کاربردی، راهبردی و آینده پژوهانه به این مهم کمک نماید. در این عرصه از طریق نهادسازی، شبکه سازی، توانمند سازی، تعاملات گسترده با نهادها و موسسات مختلف، ظرفیت سازی های گفتگویی، به ویژه برقراری گفتگوی انتقادی به سهم خود گام هایی هر چند کوچک در این عرصه برداشته است و برگزاری این همایش با حضور ۴۰ اندیشمند، صاحبنظر و پژوهشگر در راستای مسئولیت انجمنی، حرفه ای و ملی ارزیابی می شود.

دست اندرکاران این همایش بر این اندیشه اند که وفاق اجتماعی و همبستگی ملی از مسیر صلح و به ویژه صلح مثبت می گذرد؛ بدین لحاظ صلح مثبت پیش نیاز هر گونه وفاق اجتماعی و همبستگی ملی درون زا و پویا است. در عین حال وفاق اجتماعی و توافق جمعی بر سر برخی ارزش ها نظیر گفتگو، صلح، سازش و تفاهم که تبدیل به کنش و منش جمعی شده و در زندگی روزمره بکار بسته شوند؛ لازم و ملزوم و مکمل هم و در عین حال هم پیش نیاز و هم برایند هم اند و صلح پویا، درون زا و پایدار را رقم خواهد زد.

چه باید کرد؟

مهمترین بایسته راهبردی این پژوهش ناظر بر ضرورت بازبینی خوانش هژمونیک آنتاگونیستی از سپهر سیاسی، اتخاذ چرخشی استراتژیک به سمت مصالحه جویی و صلح گرایی در همه ی عرصه های داخلی و خارجی است که ضمن تقویت بنیان های توسعه ای؛ وفاق اجتماعی و همبستگی ملی را بر پایه مصالحه سیاسی و خوانش آگونیستی بازترسیم و ترمیم خواهد کرد.

در این راهبرد صلح و مصالحه نه به منزله وادادگی و انفعال و تسلیم؛ بلکه نوعی شجاعت، آینده اندیشی و به نوعی یک راهبرد و استراتژی هوشمند تعریف و تلقی می گردد که در بطن خود توسعه، منافع ملی، وفاق اجتماعی و همبستگی ملی را به دنبال خواهد داشت.

منبع خبر فوری