چهاردهمین همایش سالانه انجمن علوم سیاسی ایران

بازدیدها: 62

چهاردهمین همایش سالانه انجمن علوم سیاسی ایران

با مشارکت انجمن علمی مطالعات صلح ایران

ایران و چشم اندازهای تحلیلی امر سیاسی:
ایستادن در آستانه قرن نو خورشیدی

محورهای همایش:
۱- هویت ملی در ایران؛ عوامل همگرایی و واگرایی.
۲٫ سرمایه اجتماعی و مسئله اعتماد سیاسی.
۳٫ ایران در عرصه منطقه ای و جهانی.
۴٫ تغییرات اقلیمی و مسائل زیست محیطی.
۵٫ ایران و چشم انداز توسعه.
۶٫ بازار انرژی و آینده اقتصاد سیاسی.
۷٫ آموزش علوم سیاسی در دوره کرونا و پساکرونا.
۸٫ ارائه یافته ها و دستاورد ها در حوزه علوم سیاسی.

⏰ تقویم همایش:

🔺دریافت چکیده:۱۳۹۹/۶/۱ تا ۱۳۹۹/۹/۱
🔺اعلام نتایج:۱۳۹۹/۹/۲
🔺دریافت اصل مقاله: ۱۳۹۹/۹/۳ تا ۱۳۹۹۱۱/۳
🔺اعلام نتایج نهایی مقالات ارسالی: ۱۳۹۹/۱۱/۵
🔺زمان برگزاری همایش: ۱۳۹۹/۱۲/۱۴

🔶 راه‌های ارتباط با همایش:

📞 دبیرخانه: ۰۹۱۹۷۱۷۸۷۲۳ – ۶۶۴۹۳۴۱۲- ۰۲۱
📩 رایانامه: ipsa1400@gmail.com
🌐 وبسایت: www.ipsa.ir

🔺دبیر علمی همایش: دکتر علی اشرف نظری
🔺دبیر اجرایی همایش: بهمن سرلک

چهاردهمین همایش انجمن علوم سیاسی ایران

عنوان همایش:
ایران و چشم اندازهای تحلیلی امر سیاسی: ایستادن در آستانه قرن نو خورشیدی

محورهای همایش:

۱- هویت ملی در ایران؛ عوامل همگرایی و واگرایی.
ایران جامعه ای است برخوردار از شکاف های متنوع اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، قومی و مذهبی، که مسائل آن نیازمند درک و تحلیل علمی و راهبردی است. درک وضعیت کنونی، جایگاه ایران فرهنگی، شناسایی عوامل همگرایی و واگرایی و تهدیدها، آسیب ها و فرصت های موجود، نقش نیروهای منطقه ای و بین المللی در تحولات هویتی، و برآوردهای احتمالی (سناریوها) می تواند یکی از اولویت های اصلی علمی – پژوهشی باشد.
۲٫ سرمایه اجتماعی و مسئله اعتماد سیاسی.
الگوهای اعتماد سیاسی و تجویز آنها، دام های اجتماعی و مسئله اعتماد، سرمایه اجتماعی و نقش آن در توسعه و مشارکت سیاسی، سنجش، ارائه شاخص ها، تحلیل و مطالعه تطبیقی فساد، فقر، اختلاس، … و نسبت آنها با اعتماد سیاسی، نقش رسانه های جدید اجتماعی، راه کارهای اعتمادسازی سیاسی، تحلیل موردی یا در زمانی، مقایسه ای، مطالعه تجارب کشورهای دیگر، … .
۳٫ ایران در عرصه منطقه ای و جهانی.
ما در کجا هستیم و می خواهیم چه جایگاهی در تحولات منطقه ای و بین المللی داشته باشیم؟ درک موقعیت کنونی کشور در عرصه اقتصاد، فرهنگ و سیاست جهانی و طرح چشم اندازی برای آینده کشور در این عرصه ها، نقد و ارزیابی نگاه سیاست به شرق/ غرب، کوششی در راستای کسب خودآگاهی ملی و تمهید زمینه های نظری لازم برای ارائه نگاه، دکترین، استراتژی، نظریه، … در حوزه سیاست خارجی است.
۴٫ تغییرات اقلیمی و مسائل زیست محیطی.
شدت یافتن تغییرات اقلیمی و آشکار شدن نشانه های زوال زیست محیطی در فلات ایران، آثار و پیامدهای اجتماعی و سیاسی به دنبال خواهد داشت. دانشوران علم سیاست در ایران، تاکنون به این حیطه حیاتی کمتر پرداخته اند. بحران آب، آلودگی هوا، خشکسالی، تغییر اقلیم، ارزیابی تجارب سیاستگذاری در چهار دهه گذشته، … عنوان های پیشنهادی این محور هستند.
۵٫ ایران و چشم انداز توسعه.
ایران در طی دهه های گذشته با روندی به شدت سینوسی در شاخص های توسعه روبرو بوده است. دستاوردهای نسبی توسعه در دهه¬های گذشته باعث رشد رفاه و سطح زندگی بخش های زیادی از ایرانیان به ویژه طبقه متوسط شد. اما از ابتدای دهه ۱۳۹۰روندهای توسعه معکوش شده و با رشد منفی اقتصادی، کاهش تولید ناخالص ملی، افت میانگین درآمد سرانه، رشد فقر و بیکاری فزاینده همراه شده است. به واسطه قابلیت های بالقوه ایران و ضروت اتخاذ روندهای توسعه گرا، می بایست دریابیم که عوامل و موانع شکل دادن به فرایندهای توسعه ای سریع متناسب با قابلیت های ایران کدامند؟ چگونه می توان با درک فرصت های موجود، امکان بازگشت به مدار توسعه یافتگی را تدارک دید؟
۶٫ بازار انرژی و آینده اقتصاد سیاسی.
بازارهای نفتی طی یک دهه گذشته تغییراتی انقلابی بوده است. علاوه بر تحریم ها که سهم ایران در بازار جهانی نفت را به مقیاسی بی سابقه کاهش داده است، تحولاتی چون استخراج نفت شیل، ورود تولید کنندگان جدید، تحول انقلابی در عرصه انرژی های تجدیدپذیر، علاقمندی کشورهای همسایه برای بهره گیری از انرژی هسته ای و نهایتاً تحول در الگوی مصرف انرژی باعث کاهش چانه زنی قدرتهای نفتی سنتی شده است. اکنون سخن از پایان نفت و پایان قدرتهای نفتی خاورمیانه ای سخنی آشنا در عرصه بازار انرژی است. بحث پیرامون پیامدهای این مسائل در عرصه های اقتصادی و فنی بسیار جریان دارد، حال آنکه دانشوران علوم سیاسی کمتر به آن پرداخته اند.با درنظر گرفتن این ملاحظات ورود به این مسئله از سوی دانشوران علوم سیاسی می تواند جالب توجه باشد. تصویر ایران بدون نفت و درآمد نفتی چگونه خواهد بود؟ آیا ایران توانایی تطبیق خود را با شرایط جدید در رابطه با مسئله انرژی خواهد داشت؟
۷٫ آموزش علوم سیاسی در دوره کرونا و پساکرونا.
با تأکید بر مقایسه، نقد و ارزیابی تجربه مدیریت کرونا در ایران و سایر کشورها، آموزش الکترونیک، نگاه حاکمیت به رشته، شورش های جمعی، انتظارات از دین، نسبت علوم سیاسی با مدیریت کرونا، دانش سیاسی و تحولات نسلی در سیاست، چرخش نخبگان و نسل جدید نخبگان سیاسی، پاندمی و امر سیاسی، درک تحولات مفهومی- نظری، نسب سیاست و بحران اندیشی، ماهیت رفتار سیاسی در دوران پساکرونا، …
۸٫ ارائه یافته ها و دستاوردها در حوزه علوم سیاسی.
– درک تحول مفهومی سیاست به امر سیاسی
– ارائه ایده های نوپردازانه و تاملات نظریه پردازانه,
– پیوند نظریه و عمل سیاسی
– ارائه دستاوردهای جدید فکری و عملی.

با احترام
روابط عمومی انجمن علوم سیاسی ایران