یادداشت صلح شماره ۱: تبریک میلاد حضرت مسیح (ع)

بازدیدها: 59

به نام خدای مسیح، کلمه خدا

دکتر محمد منصورنژاد

عضو هیات مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید    که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید

میلاد مسیح، پیامبر دوستی­ها و آشتی­ها و آغاز سال نو میلادی بر همه مسیحیان جهان، به ویژه هموطنان عزیر مسیحی گرامی باد.

در جهانی که روزانه یا اخبار خشونت عریان و سخت و جنگ و خونریزی را می خوانیم و یا خشونت های پنهان در قالب تنهایی­ها و بی پناهی­ها و دل مردگی­ها موج می زند، و متاسفانه رو به گسترش است، به پیام آورانی که منادی آشتی و به ویژه «صلح مثبت» باشند به شدت نیازمندیم. بدون تردید جهان قدیم و جدید (حتی در هزاره سوم)، «حضرت مسیح» را پیام آور اخلاق، معنویت، صلح و دوستی می شناخت و می شناسد. در مباحث «فلسفه اخلاق»، به درستی اخلاق دین مسیح، «اخلاق عاطفی» معرفی می شود. بی جهت نیست که در روزگار ما در سطح جهانی بیش از ۲ میلیارد انسان مستقیما به این شخصیت ممتاز و برگزیده خد،ا اقتدا و بدان افتخار می کنند و دیگر دین داران و حتی غیر دین داران، نیز به شخصیت او و پیامش احترام می گذارند. حتی در دل ناامیدی­ها و یاس­ها، بسیاری از آدمیان در جهان کنونی، به بن بست کامل نمی رسند و  در افق آینده به حضرت مسیح به عنوان «منجی موعود» می نگرند.

آموزه های عیسوی این ظرفیت را دارد تا همه آدمیان را به آرامش مبتنی بر گفتگو و همدلی دعوت کند. مگر در آغاز انجیل «یوحنا» در وصف عیسی مسیح نمی خوانیم که «در ازل پیش از آنکه چیزی پدید آید، کلمه بود… کلمه خدا، انسان شد و بر روی زمین و در میان ما زندگی کرد. او لبریز از محبت و بخشش و راستی  بود.» در این آیات دو نکته مهم با هم پیوند خورده اند: یکی کلمه بودن عیسی (که توضیح الهیاتی گسترده می طلبد) و دیگر لبریز بودنش از محبت، بخشش و راستی، که از بالاترین مظاهر صلح مثبت اند. کلام محوری حضرت عیسی در این زمینه به قدری برجسته و دقیق بود که در جوامع روایی اسلامی شیعی هم معصومین به نقل از آن حضرت فرمودند: «کونوا نُقّاد الکلام»، یعنی از کسانی باشید که سخن سنج هستند و کلام را «نقد» می کنند و همگان می دانند که بالاترین سطح گفتگوی عالمانه، گفتگوی انتقادی است.

نیز این نکته بدیهی است که در فضای علمی به معنای درست، «ناصلح» معنا ندارد. چون طرفین به دنبال کسب حقیقت بیشترند و ثمره گفتگوی انتقادی، نزدیکتر شدن به حقیقت است. این نکته بسیار قابل تامل است که در هر فضایی نمی توان به صلحی اصیل دست یافت و از مبانی صلح درست و پایدار، تقویت فضای گفتگوی عالمانه می باشد که حقیقت مدار است و به همین دلیل به عدل و انصاف نیز نزدیکتر است. نکته یاد شده پاسخ آنانی است که می پرسند چرا در آموزه های پیامبر مهربانی چون مسیح، گاه سخن از ناصلح و شمشیر هم به میان می آید. (انجیل متی: باب ۱۰/آیه ۳۴ و انجیل لوقا: باب ۲۲/آیه ۳۶). اجمالا دلیلش ان است که پیام حضرت مسیح، مانند دیگر پیامبران الهی، پیامی برای صلح اصیل، مثبت و پایدار است؛ نه صلحی مسلح و بی پایه! این مسیر درستی بود که عیسی مسیح به همگان آموخت و دوایی موثر است برای درد بشریت امروز.

سلام خدا بر عیسی روح الله