خاطره سی‌وهفتم از کتاب «خاطرات خوب»/هم زبان، هم‌پیوند، هم سرنوشت
بازدیدها: 23
داستان دوستی و اخوت میان دو ملت ایران و افغانستان از دیرزمان زبانزد عام و خاص بوده و این اتحاد باعث ایجاد حس همدلی و تحکیم روابط بهتر میان دو کشور گردیده است. از جانب دیگر مشترکات عمیق زبانی، دینی، فرهنگی، این دو ملت را بیشتر از بیش به هم نزدیک و نزدیک‌تر ساخته است. به نظر بنده بیشتر جوانان و تقریباً نیمی از میان‌سالان افغانستان که سه دهه یا شاید هم بیشتر مهمان برادران خویش در ایران بوده‌اند، بهترین خاطراتشان را از این کشور بیان می‌کنند؛ تحصیلات و رشد فرهنگی که بیشتر جوانان افغان دارند را مدیون خدمات و ظرفیت‌های کشور همسایه و دوست ایران هستند.
از دیدگاه اینجانب، ایران و افغانستان پیوند تاریخی، فرهنگی و از همه مهم‌تر اشتراکات عمیق دینی، جدای از روابط سیاسی و اقتصادی دارند و این مشترکات عظیم دو ملت، یکی است. پیام من به‌عنوان یک افغان به تمام مردم بزرگ و متمدن ایران، پیام برادری، دوستی و مودت است.
من فکر می‌کنم تنها راهی که پیشروی دو ملت قرار دارد، وحدت و اتحاد و کوشش مضاعف در کسب علم و دانش است؛ چرا که خداوند استعداد علم و دانش را در اختیار همه انسان‌ها قرار داده و در این راه تنها نیازمند تلاش مضاعف، جهاد و وحدت بوده و از این طریق است که به حس همدلی و همدیگر پذیری خواهیم رسید. ملت آگاه ایران همواره ندای وحدت، استقلال، اتحاد سر داده و بر این مبنا حرکت کرده است و در سالیان متمادی نیز در کنار ملت‌های منطقه به‌ویژه کشور عزیزمان افغانستان قرار گرفته است.
بنده ایران را یکی از کشورهای باسابقه در حوزه فرهنگی هنری یافتم. نه‌تنها ایران به شعرای فارسی‌زبان خود افتخار می‌کند، بلکه کشورهای همسایه خاصا مردم افغانستان و دیگر کشورهای دنیا نیز به شعرا و دانشمندان فارسی‌زبان می‌بالند. حضور شعرا، اندیشمندان و بزرگانی در دو سوی مرز حائلی که متأسفانه به‌واسطه اعمال سیاست‌های استعماری و توسعه‌طلبانه برخی قدرت‌ها در چند دهه گذشته میان دو ملت‌دوست و برادر ایران و افغانستان فاصله ایجاد کرده، ولی با آن‌هم این مودت و دوستی و همدلی این کمبودی را کاسته است و همچنان صدها نمونه دیگر، خود دلایل محکمی بر وجود سابقه تاریخی و فرهنگی مشترک دو ملت است؛ چنانچه دو ملت افغانستان و ایران در سال‌های اخیر به جهانیان نشان دادند و ندای خود را به دنیا رساندند که ما به صلح و آشتی، برادری و همزیستی افتخار می‌کنیم. امروز زمان آن نیست که میان ملت‌ها دیوار کشیده شود، دنیای امروز دنیایی نیست که میان ملت‌ها و سرزمین‌های مختلف فاصله ایجاد کرد. تعامل میان ملت‌ها از طریق رسانه و مسائل فرهنگی می‌تواند وحدت و اخوت را بیش‌ازپیش افزایش دهد.
افغانستانی‌ها و ایرانی‌ها بیشترین پیوندهای دینی، تاریخی و زبانی را با یکدیگر دارند. به همین جهت روابط این دو، برخلاف دیگر کشورها و همسایگان، کمترین تنش و ستیز و بیشترین همدلی و همراهی را در طول تاریخ گواه بوده است. کمک و پشتیبانی ایران از جهاد مردم افغانستان و حضور هزاران افغانستانی در جبهه‌های جنگ ایران و عراق و شهادت بسیاری از ایشان در دفاع از خاک و ناموس ایرانی، تنها یک نمونه از این حقیقت می‌باشد.
به‌یقین می‌توانم بگویم یکی از بهترین و باانگیزه‌ترین شخصیت‌های فرهیخته و دانشگاهی جمهوری اسلامی که مدت‌هاست با ایشان روابط فرهنگی و علمی پرباری داشتم، خانم دکتر ماندانا تیشه یار عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبایی می‌باشد که واقعاً در راستای بارور نمودن وحدت و همدلی میان دو ملت سترگ ایران و افغانستان نقش بسیار متبارزی از خود به نمایش گذاشته است و توانسته قدم‌های مفید و ارزنده‌ای را برای نخبه‌گرایی جوانان افغانستان از خود به جا بگذارد. این یکی از بهترین خاطراتم با برادران و خواهران ایرانی‌ام می‌باشد.
خلاصه کلام این که ملت عزتمند، باوقار و همنوع دوست ایران همیشه و در تمام عرصه‌ها و شرایط در کنار مردم و جامعه افغانستان بوده و با حمایت‌های مادی و معنوی توانستند التیام زخم‌های متعدد و مدید افغان‌ها در طول تاریخ پرفرازونشیب و بحران‌های عظیم به وجود آمده در این کشور گردند. جا دارد از تلاش‌ها و زحمات بی دریغانه برادران و خواهران ایرانی خود در طول دوران حضور هم‌وطنان ما در کشورشان تقدیر و تشکر نموده و با فریادی رسا و از سویدای دل برایشان آرزوی موفقیت و شادکامی نمایم.
