گزارش میزگرد سردشت، توسعه و حق بر صلح
بازدیدها: 48
در میزگرد سردشت، توسعه و حق بر صلح طرح شد.
استیفای حقوق جانبازان شیمیایی و حق بر صلح شهر سردشت، تکلیف دولت، حاکمیت، نمایندگان مردم و مسئولیت متخصصان حقوق بین الملل و کنشگران صلح است.
میزگرد سردشت، توسعه و حق بر صلح، سومین میزگرد از سلسله میزگردهای سردشت و توسعه، چالش ها و فرصت ها، در روز یک شنبه مورخ ۱۹ آذرماه ۱۴۰۲ در سالن حافظ برگزار شد.
در این میزگرد که با همت بنیاد[م] توسعه صلح و مهربانی و مشارکت انجمن های علمی مطالعات صلح، انجمن ایرانی سازمان ملل متحد[شاخه غرب کشور]، انجمن ترویج فرهنگ مسئولیت اجتماعی و میزبانی خانه اندیشمندان علوم انسانی اجرایی شد، ابتدا بُرشی از کلیپ های دریافتی از انجمن های دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی سردشت و حلبچه و نیز تیزر فیلم سینمایی درخت گردو، نمایش داده شد.
پس از نمایش بُرش هایی از فیلم درخت گردو،
رئوف آذری، دبیر بنیاد[م]توسعه صلح و مهربانی و عضو هیات مدیره انجمن ترویج فرهنگ مسئولیت اجتماعی، بر تریبون رفت و به نقل از دکتر علی شریعتی با این مطلع، شروع کرد:
“خواستم زندگی کنم، راهم را بستند
ستایش کردم، گفتند خرافات است
عاشق شدم،گفتند دروغ است
گریستم، گفتند بهانه است
خندیدم، گفتند دیوانه است
دنیا را نگه دارید، می خواهم پیاده شوم”
ایشان ادامه داد:
“البته این نظر دکتر شریعتی و بسیاری دیگر در جغرافیای ایران و خاورمیانه بود ولی ما آسیب دیدگان از جنگ در مرز، گرچه با چالش رنج ها و زخم ها، عقدی دایمی داشته و داریم و ایامی نیز مغموم و تنها گریستیم و بهانه پنداشتند، به لطف اتکای به داشته های خود و عنایت فرهیختگان، تاب آوردیم و نخواستیم از قطار دنیا پیاده شویم و زندگی نباختیم.
شاید مرگ در زندگی را بهانه کردیم تا برگردیم و سکوت را بشکنیم!
مارتین لوترکینگ گفته بود: مرگ ما دُرُست از روزی شروع می شود که در برابر آنچه مهم است، سکوت می کنیم!
و ما بیش از یک دهه، در سکوت مرگبار جامعه جهانی و مدعیان حقوق بشری و حامیان جنگ، با مرگ، هم آغوش شدیم و حتی در داخل و جغرافیای ملی نیز، کم ترین رسانه و اصحاب رسانه، متولیان سیاست خارجه و وزارت داخله، رنج و زخم مان دید و به فاجعه واکنشی همسنگ و در خور نشان داد!
گرچه گاه گاه، در پی تنش های سیاسی، سردشت و سایر مناطق شیمیایی، ابزاری پُربها برای چانه زنی و تسویه حساب سیاسی بودند اما دریغا و دردا که متولیان امور مملکتی نیز در توافقی نانوشته، همانی کردند که مدعیان حقوق بشر بر ما تحمیل کردند.
یک دهه کامل، سکوت و سکوت و سکوت
تا اینکه جمعی حداقلی از فعالان هنری و ادبی، به پاخاستند و فریاد برآوردند اما وااسفا که تنور مظلومیت، قربانی، یٲس و مرگ، همچنان داغ بود و زندگی را در کوچه های فراموشی ناپیدا!
باز فرهیختگانی عزم کردند ونشانه ها را به نمادها و سرمایه ها، پیوند زدند و معنای جدیدی از زیستن در جغرافیای مرگ، آفریدند.
اندکی بعد، جامعه مدنی هوشیارتر از قبل، به میدان آمد و به همت کمسیون فرهنگی، اجتماعی و حقوقی اولین دوره شورای شهر، اولین یادواره شهدا درسالن دو هزار نفری با مشارکت ملی، اجرایی شد و شاید همان و کنشگری های ماقبل آن، ایده تٲسیس انجمنی شد که امید می رفت مدافع حقوق مصدومین شیمیایی شهر شهید و شهر صلح باشد که شد و نشد!
اما آنچه شد، این بود که
سکوت شکسته شد و از مرگ تحمیلی، رهیدیم ولی همچنان در چهار دهه گذشته، سردشت و سایر مناطق آسیب دیده، از حقوق حقه بر صلح، محروم ماندند!
اینک اما به مدد فرهیختگان جغرافیای وطن، آمده ایم در سلسله میزگردهای سردشت، توسعه، چالش ها و فرصت ها را واکاوی کرده و طرحی نو دراندازیم…
…ادامه را درفایل صوتی پیوست،
گوش بسپارید 👇 و از نقدها، رهنمودها و پیشنهادات تان محروم مان نفرمایید.🙏
____
میزگرد سوم
سردشت، توسعه و حق بر صلح
با حضورِ
دکتر نسرین مصفا،
هیٲت علمی دانشگاه تهران و رییس انجمن ایرانی مطالعات سازمان ملل متحد
دکتر قاسم زمانی،
عضو هیٲت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
دکتر حسن سواری،
عضو هیٲت دانشگاه تربیت مدرس
دکتر ستار عزیزی
عضو هیٲت علمی دانشگاه بوعلی سینا
دکتر جبار اصلانی،
مدرس دانشگاه
و جمعی از جانبازان شیمیایی، کنشگران مدنی، صلح و محیط زیست
+در اختتامیه این میزگرد،
در پاسخ به چالش نهالی برای عزیزی،
هشت نهال بلوط به یاد هشت هزار و اندی عزیز جانباز شیمیای سردشت و جمع جانبازان و جان باختگان ناشی از بمب های شیمیایی،
با همکاری شهرداری تهران
ونیز مشارکت کنندگان، در محوطه خانه اندیشمندان علوم انسانی، غرس شدند تا چون نمادی و نهادی برای اکسیژن سازی و نیز یادآوری مطالبه حقوق قربانیان شیمیایی و حق بر صلح شهر سردشت و سایرمناطق آسیب دیده، سبز گردند و بمانند.
📎فایل صوتی میزگرد سردشت، توسعه و حق بر صلح👇
📎📎 آرشیو میزگرد اول و دوم👇
https://t.me/Sopskf/6111
@sopskf
