دستیابی به صلح با آموزش حق مداری ممکن است

به گزارش گروه دانشگاه ایرنا، آیت الله سید مصطفی محقق داماد روز سه شنبه در دومین همایش صلح، وفاق اجتماعی و همبستگی ملی عنوان کرد: برای رسیدن به دوستی ملی، نیازمند نهادینه سازی و فرهنگ سازی چند اصل اخلاقی هستیم. باید به کودکان از طریق نظام آموزش و پرورش آموخت که همه دارای حق هستند.
وی افزود: باید آموخت که جامعه یک صدا نیست و تکثرگرایی در آن بر یکصدایی غلبه دارد. دستیابی به چنین اهدافی نیازمند رعایت اصل حق مداری است. باید جامعه را تمرین داد که همگان حق دارند. در قرن های گذشته انسان ها تکلیف مدار بودند و گمان می بردند در برابر امر پادشاه یا رئیس دولت مکلف هستند اما قرن حاضر قرن حق مداری است.
محقق داماد تاکید کرد: اگر تنها خود را دارای حق بدانیم به عقب رفتگی اجتماعی مبتلا می شویم در حالی که حق دخالت در حق شخصی دیگری نداریم.
وی با بیان اینکه در صورت نهادینه سازی اصل حق مداری، تکثرگرایی به دست می آید، تصریح کرد: تسامح دینی یکی از شئونی است که باید آن را پذیرفت. تسامح دینی می گوید ایمان هر فردی متعلق به او است. تسامح ملی و تسامح انسانی هم بالاتر از آن قرار می گیرد.
رئیس مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم اظهار کرد: از ملزومه های اخلاقی دیگر در دستیابی به صلح اسلامی این است که باید پذیرفت همه انسان هستیم.
وی با بیان اینکه تعلیمات دینی به نادرست تفسیر شده اند، بیان کرد: قرآن کریم در سوره حجرات عنوان می کند که شمارا از یک پدر و مادر خلق کرده ایم یعنی تمامی انسان ها وحدت فامیلی دارند. نخستین خط اعلامیه حقوق بشر نیز بر اساس وحدت خانوادگی انسان ها است. به این معنا که همگان برادر هستند.
این استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: تابه تفکر حقوق بشری و برادری انسانی و جهانی نرسیم، همیشه در جنگ خواهیم بود. تا جامعه را به مومن و کافر، عرب و عجم و کشورهای غرب و شرق تقسیم کنیم، جنگ همیشگی خواهد بود. باید دوستی انسانی و حقوق انسانی را آموزش داد و نهادینه ساخت.

** بایسته هایی برای دستیابی به صلح پایدار
مجتبی مقصودی رئیس انجمن علمی مطالعات صلح ایران نیز در ادامه این همایش، با اشاره به روند افزایشی خشونت ها در سطح ملی و منطقه ای عنوان کرد: گسترش خشونت ها در سطح ملی، سطوح فردی و خانوادگی، وضعیت ناامن منطقه و جهان، چشم انداز تنش ها در روابط ایران با ایالات متحده همه حکایت از وضعیت ناامنی دارد.
وی همچنین در ارزیابی وضعیت سیاست ورزی در حوزه صلح در چهار دهه از حیات جمهوری اسلامی ایران عنوان کرد: جدای از روایت های متفاوت، انقلاب اسلامی با قرائت انقلابی گری نسبت به نظم موجود داخلی و نظام بین الملل در بهمن ۱۳۵۷ پا به عرصه حیات نهاد و چه بپسندیم یا نپسندیم، در طول چهل سال گذشته با نشیب و فرازهایی، این قرائت پیگیری و تبدیل به ابرگفتمان ملی شد و زندگی سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی آحاد مردم و گروه های اجتماعی را تحت تاثیر خود قرار داد.
این استاد دانشگاه در باره مسئولیت نخبگان جامعه در برابر صلح، گفت: تولید و گسترش ادبیات صلح، نیازمند تبدیل زمزمه و نجواهای پراکنده صلح خواهانه به گفتمان صلح و مدارا و آشتی و دوستی در سطح ملی و در بین نخبگان، نهادهای مدنی و توده های مردم است.
مقصودی همچنین در باره راهکارهای موجود برای دستیابی به صلح پایدار تصریح کرد: باید خوانش هژمونیک آنتاگونیستی (سلطه ستیزه جویی) را از سپهر سیاسی بازخوانی کرد و چرخشی به سوی مصالحه جویی و صلح گرایی در تمامی عرصه های داخلی و خارجی اتخاذ کرد.
رئیس هیات مدیره انجمن علوم سیاسی ایران در ادامه به ضرورت تقویت بنیان های توسعه ای اشاره کرد و گفت: در چنین شرایطی وفاق اجتماعی و همبستگی ملی بر پایه مصالحه سیاسی به وجود می آید. در چنین راهبردی، صلح و مصالحه نه به منزله وادادگی و انفعال و تسلیم، بلکه نوعی شجاعت، آینده اندیشی و به نوعی یک راهبرد و استراتژی هوشمند تعریف و تلقی می شود که در بطن خود توسعه، منافع ملی، وفاق اجتماعی و همبستگی ملی را به دنبال خواهد داشت.