انجمن علمی مطالعات صلح ایران

رامین نصیری – صلح واژه عجیبی است، چرا که برای رسیدن به آن باید خط بطلانی بر خود آن کشید. صلح هدفی است که ابزار رسیدن به آن در گرو عدم صلح است. باید جنگید و خون داد و کشت و کشته شد تا سرانجام به «صلح»، آنچه شاید هیچگاه پایدار نیست، رسید. صلح و آرامش هدف بزرگی است که نیازمند قدرتی فائق برای ایجاد و استمرار خود است؛ قدرتی برتر که منافعش در تضاد با صلح نباشد. این قدرت را می‌توان شمشیر داموکلس نامید. شمشیر داموکلس همواره بر سر پادشاه می‌باید تا او را از عاقبت تصمیمات خود همیشه آگاه سازد. بنابراین هیچ صلحی بدون جنگ اولیه به وجود نیامده است. این جنگ است که در نهایت منجر به صلح می‌شود. «جنگ از برای صلح» چه تراژدی غمگینی است!!!

دکتر مریم خالقی نژاد – امروزه سازمان ها و نهادهای خصوصی مردم نهاد نقش بسیار زیادی را در ارتباط گیری با جوامع مخاطب خویش دارند . خوشبختانه یکی از گروه­های نام برده انجمن­های دوستی میان کشورهای مختلف است که تا کنون توانسته اند به صورت کنشگرانی غیر دولتی در برخی زمینه ها تاثیرات موثری را اعمال نمایند. شاید هیچ کشوری نتواند مانع گرایش و تمایل برای برقراری روابط بیشتر میان ملت­ها از سوی مردمان آن سرزمین­ها شود. با توجه به موقعیت­های ارتباطاتی و پیشرفت ارتباطاتی در عرصه کنونی، شایسته است که کشورهای مختلف در یک راهبرد و استراتژی طولانی مدت از این فرصت به مثابه موقعیت طلایی استفاده نمایند تا بتوانند برای همگرایی بیشتر مردم در سرتاسر جهان و پیشبرد صلح و صلح­گرایی استفاده نمایند. در این بین سازمان­های مردم نهاد یکی از مهمترین محرکان این روابط می­‌باشند.

دکتر ماندانا تیشه یار – امروزه در برخی از نظریه های نوین روابط بین الملل، آفرینش صلح و دوستی، بر پایه تقویت «منافع مشترک» میان دولت ها و ملت ها تعریف شده است. در همان حال، در این نظریه ها بر این امر تاکید شده است که آنچه که می تواند به بازآفرینی منافع مشترک کمک کند، «هویت های مشترک» است. در واقع، هویت های مشترک، پایه و اساس شکل گیری منافع مشترک در میان افراد و جوامع به شمار می روند. اما نکته بنیادین آن است که آنچه هویت های مشترک را برمی سازد، «فرهنگ مشترک» در میان جوامع است. این بدان معناست که هرچقدر عناصر فرهنگی مشترک میان مردمان جوامع گوناگون بیشتر باشند، پیوندهای فرهنگی و هویتی میان آنها استوارتر است. و از این رو، می توان امید داشت در جوامعی که مردمان و دولتهای نماینده ایشان، منافع مشترک بیشتری با یکدیگر داشته و به همکاری در زمینه های گوناگون بپردازند، صلح و دوستی در میان آنها گسترش یابد و پایدار بماند.

در این ایام فرخنده بهاری فرصت را مغتنم شمرده و ضمن تبریک و شادباش نوروزی و آرزوی بهترین‌ها برای عموم هموطنان عزیز و همه مردم دنیا که این روز را گرامی می‌دارند، قدری درباره فعالیت‌های انجمن در سالی که گذشت و آن چه که برای سال آینده پیشبینی شده است گفتگو ‌می‌کنیم. همچنین امید است در سایه مدیریت جدید، انجمن در سال ۱۴۰۱ با تکرار افتخارات سال گذشته مسیر جدیدی را بپیماید. اگر چه چالشی دشوار به نظر می‌آید اما ثمرات شیرینی به بار خواهد آورد. در سال جدید انجمن علمی مطالعات صلح ایران در پی آن است که هر چه بیشتر بر رسالت علمی خود در جهت تولید ادبیات صلح همت گمارد و نیز زمینه را برای مشارکت هر چه بیشتر اعضای انجمن در فعالیت‌ها فراهم نماید.

دکتر خسرو قبادی – قرن چهاردهم هجری خورشیدی به پایان رسیده است یکی از مسائل مهمی که ذهن و ضمیر ما ایرانیان را نزدیک به دو سوم این سده درگیر کرد نهضت ملی شدن نفت است که آخرین روز اسفند، سالروز آن است. نهضت ملی شدن صنعت نفت در ایران به آسانی در چارچوب نظریه “مقاومت شکننده‌” جان فوران قابل بررسی است. به این معنا که در ایران طبقات و گروه های مختلف برای براندازی و تغییر وضع موجود با هم ائتلاف می کنند اما همانان در  تاسیس و استقرار  وضع مطلوب به اختلاف می افتند و بعد از مدتی نیز همین وضع تکرار می شود. همایون کاتوزیان این مساله را در قالب نظریه جامعه کوتاه مدت یا جامعه کلنگی تبیین می کند. این مساله در تئوریهای انقلاب نیز قابل تبیین است به این معنا که انقلابیون در براندازی و تغییر وضع موجود متحد و برای ایجاد وضع مطلوب دچار اختلاف و تفرق و گاه تضاد می شوند به گونه ای که به نفی یا حتی حذف یکدیگر پرداخته و گاه بر روی یکدیگر سلاح هم برمیکشند.

دکتر نعمت‌ الله فاضلی – هدیه دادن، دلالت ها و معناهایی بزرگ تر از چیزی دارد که در ظاهر به چشم می آید. هدیه، دوستی، مهربانی و صلح است.  هدیه در معنای ایده آل آن شکلی از ارتباط اخلاقی و دموکراتیک است؛ ارتباطی ژرف، معنادار، دو سویه و انسانی.  هدیه، بخشش و پیشکشی است که فاصله ها را کم می کند و ارزش های انسانی و وجودی عشق، فداکاری، گذشت، سخاوت، بزرگمنشی و بزرگواری را بارور کرده و یادآور می شود. هدیه هر مقدار هم کوچک باشد، ارزشی بزرگ دارد. هدیه، اعلام صلح آدم ها و گروه هاست. هدیه دموکراتیک است؛  فراتر از سیاست، قدرت و تفاوت های دینی و مادی می نشیند و انسان ها را از هر گروه سنی، یا هر جنسیتی، یا هر قومی، یا جامعه ای به دوستی و صلح دعوت و ترغیب می کند. این است که در قلب آیین های انسانی قرار دارد.

بحث صلح هنوز از جهت نظری در ایران موقعیت خوبی ندارد. دوستی که مدرس دانشگاههاست ذیل مطلبی در باب صلح نوشت که مردم که در ایران با هم دعوایی ندارند و مقامات هم که تنها راه جنگ با کفار را می شناسند. پس طرح بحث از صلح وجهی ندارد. دیگری معتقد است که جنگ و صلح کار دولت است و بقیه فعالیت ها بی ثمر می باشد و…. کمترین سخنی که اینجا می توان گفت آن است که حتی در میان دانش آموختگان مراکز آموزش عالی، نه از صلح شناختی مناسب وجود دارد و نه از احوال مردم و حکومت. وجود صلح تنها نبود خشونت و شمشیر نیست، گرچه جامعه ما خالی از خشونت های عریان هم نیست.

🔸 کنشگری علمی در حوزه مطالعات صلح نیازمند آفرینش ادبیات متناظر با آن در قالب کتاب، مقاله، پژوهش و نگارش داستان های کوتاه و بلند و شعر و… است. انجمن علمی مطالعات صلح ایران، در راستای مسئولیت خود در زمینه گسترش ادبیات صلح و با هدف مشارکت نویسندگان، پژوهشگران و اصحاب قلم و دانش، دست یاری به سوی مخاطبان و علاقمندان دراز می نماید. در چارچوب چنین رویکردی، به آگاهی اعضای محترم و نیز دیگر همراهان فرهیخته انجمن می‌رساند، انجمن علمی مطالعات صلح ایران تلاش دارد تا مجموعه‌ای را با عنوان یادداشت‌های صلح در وبسایت و دیگر شبکه‌های اجتماعی انجمن منتشر نماید.